آیین نامه های حفظ حریم شخصی
سوال: آیا آیین نامه های حفظ حریم شخصی (برای مثال آیین نامه HIPAA در آمریکا) بر روی طراحی سیستم های نظارت تصویری و محل قرارگیری دوربین های مداربسته بیمارستانی تاثیر گذار می باشند؟ اصلی ترین چالش ها در این زمینه چه چیز می باشد؟
خلاصه: محافظت از اطلاعات و حریم خصوصی بیماران در قانون HIPAA در آمریکا مورد توجه قرار گرفته است، همچنین در کانادا قانون PIPEDA به همین منظور تصویب شده است اما ممنوعیت مهمی در آن دیده نمی شود. رویه های تعریف شده معمولا تاکید می کنند که بایستی از مشاهده شدن تصاویر توسط عموم افراد جلوگیری شود و تصاویر فقط توسط افراد مشخص شده مشاهده شوند. دوربین ها نبایستی از اتاق های بیماران تصاویر ویدیویی تهیه کنند، ولی در مورد مکان های عمومی هیچگونه محدودیتی وجود ندارد.
مساله اصلی در آمریکای شمالی
- “قانون HIPAA تاکید می کند که قراردادن دوربین در اتاق بیماران و تصویر برداری از آن نیازمند طی پروسه قانونی و دریافت مجوز های لازم می باشد. در برخی از موارد نیز مشاهده اتاق بیماران اجازه داده می شود اما امکان ذخیره سازی تصاویر دوربین های مداربسته وجود ندارد.”
- “مطمئنا، اجازه قراردادن دوربین در مکان هایی که اطلاعات بیماران قابل مشاهده باشد داده نمی شود جز در موارد خاصی که تنها اجازه مشاهده و نه اجازه ذخیره سازی داده می شود. همچنین هیچگونه اجازه ای در زمینه مشاهده محل های خواب و استراحت بیماران داده نمی شود.”
- “در برخی از موارد از قانون HIPAA در جهت جلوگیری از نصب دوربین در محل های داخلی استفاده می شود. همچنین بایستی اشاره شود که قوانین بر عدم اشتراک شبکه سیستم نظارتی با شبکه IT بیمارستان تاکید دارند.”
- “طراحی های سیستم های دوربین مداربسته ما برای بیمارستان ها بایستی توسط هماهنگ کننده HIPAA تایید شود تا از عدم تداخل با قوانین و آیین نامه های آن اطمینان حاصل شود.”
- “ما از نصب دوربین ها به صورتی که صورت مسئولان پذیرش را نشان دهند جلوگیری نمودیم تا از تداخل با قوانین موجود جلوگیری شود.”
جلوگیری از دسترسی به تصاویر ذخیره شده یا عدم تصویر برداری در برخی از موارد
با وجود آنکه دسترسی و کنترل تصاویر ذخیره شده با استفاده از سیستم های دسترسی محدود شده است، یک استراتژی عمومی عدم ذخیره سازی تصاویر حساس و مکان های ممنوعه می باشد.
- “قانون HIPAA به صورت عمومی یک مشکل نمی باشد تا زمانی که تصاویر زنده و ذخیره شده تنها توسط افراد مجاز مشاهده می شود.”
- “اصلی ترین چالش ها نگهداری از امنیت و حفاظت از اطلاعات می باشد تا از عمومی شدن آنها و استفاده غیر مجاز از آنها جلوگیری شود.”
- “در برخی از موارد ما بایستی از سیستم های دوربین مداربسته تنها برای مشاهده و نه برای دخیره سازی استفاده کنیم.”
- “اگر تصاویر ذخیره نشوند مشکل خاصی وجود نخواهد داشت اما در موارد ذخیره سازی بایستی از دسترسی های غیر مجاز جلوگیری شود.”
مقداری از محدودیت های عادی در همه جا وجود دارد
تقریبا در تمامی کشورها موارد مربوط به حریم خصوصی بیماران رعایت می شود، اما در بسیاری از کشورها همچنان قانون خاصی در مورد آن وجود ندارد. قوانین عمومی از قراردادن دوربین مداربسته در مکان های خاصی جلوگیری می کند، و معمولا در پیاده سازی سیستم دوربین مداربسته معمولا حتی مواردی بیش از مسائل قانونی رعایت می شوند.
- “برای ما، محدودیت های خاصی وجود ندارد.”
- “در عربستان سعودی، آیین نامه های حریم شخصی دارای محدودیت خاصی نمی باشند بجز در مورد دسترسی به اتاق نظارت و مدیریت تصاویر ویدیویی.”
- “در برزیل محدودیت خاصی در این زمینه نداریم.”
- “در ایرلند قانون خاصی در این زمینه وجود ندارد، اما ما خود تصمیم گرفته ایم که در اتاق انتظار دوربین قرار ندهیم.”
- “در مجارستان محدودیتی وجود ندارد. در بسیاری از مکان های عمومی می توان دوربین هایی را با قابلیت ذخیره سازی تصاویر تا دو روز نصب نمود.”
- “در اروپا حریم شخصی در بیمارستان ها به صورت قانونی خاص مطرح نشده است اما به صورت عمومی رعایت می شود.”